Απο τη Βάσια Ντούλια
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στο δάσος ένας Γαλάζιος Ελέφαντας..
Οι άνθρωποι όμως έκοψαν τα δέντρα και κατέστρεψαν το δάσος..
Ο γαλάζιος Ελέφαντας δεν είχε πιά τίποτα..και αναγκάστηκε να φύγει φοβισμένος..
Βρέθηκε στην πόλη.Οι άνθρωποι έτρεχαν και ούρλιαζαν φοβισμένοι! Προσπαθούσε να τους εξηγήσει πως κι εκείνος φοβάται όμως εκείνοι δεν τον καταλάβαιναν, δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα..
¨Εψαχνε ένα μέρος να κρυφτεί...αλλά αυτό δεν ήταν κι εύκολο!
¨Ενιωθε ολομόναχος..Ήθελε κάποιος να τον βοηθήσει..
Βρήκε ένα μοναχικό μέρος και σταμάτησε εκεί.Μετά απο λίγο ένας άνθρωπος τον πλησίασε και κάθισε μαζί του.
Οι δυο τους έγιναν φίλοι αχώριστοι..τα χρόνια περνούσαν και ποτέ δεν χωρίστηκαν ώσπου μια μέρα..
Μια μέρα..(πάρα πάρα πολλά χρόνια μετά) ο άνθρωπος έιπε στον γαλάζιο ελέφαντα πως ήταν πολύ γέρος και δεν μπορούσε πια να βγαίνει από το σπίτι και να τον βλέπει..
Ο Γαλάζιος Ελέφαντας έβλεπε λυπημένος όσο ποτέ (!) τον άνθρωπο να απομακρύνεται..αργά αργά..και βλέποντας το ηλιοβασίλεμα σκέφτηκε..
« Κοίτα τον ήλιο που ανατέλλει κι έπειτα δύει..εναλλαγή νύχτας και μέρας..Γιατί όλες οι αλλαγές να μην γίνονται με αυτό τον τρόπο..; Τόσο όμορφα..τόσο έυκολα..»
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου